Wat hebben we een geweldig kamp achter de rug! Vrijdagmiddag vertrokken we – na de groepsfoto en het zorgvuldig in de bus proppen van alle tassen (het paste net) – richting het Drentse Ellertshaar. De sfeer zat er direct goed in: stapels snoep, zoete drankjes, veel gelach, gezang, propjes gooien en… een wesp die voor een mini-paniekaanval zorgde. Gordels los, rennen maar – maar uiteindelijk was het beestje al platgeslagen. Rust hersteld.
Naar de wc ga je op kamp natuurlijk niet alleen, maar met een groepje – veel gezelliger! De busreis werd nóg leuker toen het alternatieve bingospel begon. Geen ballen, maar fantasieverhalen waarin bingogetallen verstopt zaten. Na wat valse bingo’s, een boel gelach en een Duits meezingnummer, was er een winnaar. Een gouden begin van een fantastisch weekend!
Aankomst in Klonie
Onze accommodatie lag in ‘Klonie’, zoals de locals dit oude heropvoedingskamp noemen. De rust werd daar al snel verstoord toen een stel modderige schoffies uit het naburige team hun entree maakten – letterlijk met moddergooien! Gelukkig bleven onze kids kalm, en na wat woorden over en weer liep het met een sisser af.
Sterker nog: de rivaliteit werd op het veld voortgezet met een spontane 12 tegen 12 wedstrijd. Blote basten, brute tackles – het was even wennen, maar dankzij de rustige houding van onze eigen trainers bleef het sportief. Opluchting, want ’s avonds stond de avonddropping op het programma.
🌌 De Dropping: Een mysterieus bosavontuur
Met de huifkar, waarvan het zicht werd ontnomen door een zeil, vertrokken we het donkere bos in. In de kar werd het één groot zingfeest tussen de Ajax- en Feyenoord-fans (en ja, ook de wave kwam voorbij).
Eenmaal uitgestapt begon het avontuur. De jongens wilden tempo maken, de meiden liever samen lopen – dus besloten we samen te blijven en democratisch de route te bepalen. Toch verdwaalden we een beetje in het donkere bos. Plattegrond? Die zat dicht in een envelop – en dat vonden sommigen toch wel “voor watjes”, dus werd ‘ie natuurlijk alsnog opengemaakt 😉. Uiteindelijk – na hekken, brandnetels en veel gegiechel – vonden we de weg terug. Trots!
😴 Slapen… of iets wat daarop leek
De eerste nacht? Een combinatie van hordelopen, zaklopen, sprinten en bedden verschuiven – oftewel: het Nationale Kamp Atletiektoernooi. De leiding hoorde van alles boven zich gebeuren en besloot poolshoogte te nemen. Eén begeleider ging zelfs boven zitten met een boek in de hoop op wat rust. Rond 6:00 uur was het dan eindelijk écht stil (of werden ze alweer wakker?).
🚣♀️ Zaterdag: Actie, avontuur & zweet
Na een stevig ontbijt ging iedereen in groepjes uiteen:
• Expeditie Robinson: puzzels, vlotvaren, water sjouwen, vuurtjes maken – teamwork stond centraal!
• Vlotten bouwen: fantastische constructies en bamboetorens, de creativiteit spatte ervan af.
• Mountainbiken: schatzoeken in het bos, en ja hoor – sommige SJC’ers kunnen serieus hard fietsen!
• Kanovaren: heerlijk op het water… tot er een kano zonk (zoals op elk kamp tenminste één keer gebeurt 😉).
‘s Middags werd er gespeeld, geklommen, gevoetbald, gebasketbald én… dankzij De Toverkist een hilarische zeepbaan-glijpartij gehouden. In de schemering volgde een spannende speurtocht met vragen verstopt over het terrein. De energie? Onuitputtelijk! Gelukkig verliep het slapen die nacht al een stuk rustiger. De snurkers hadden het goed. De rest iets minder.
🍳 Zondagochtend: Wakker worden op z’n Duits
Wakker worden met een knallende Gutenmorgen via de speaker – en hup, iedereen tegelijk uit bed. Dan pas zie je de échte ravage van een geslaagd kamp: chips in bed, sokken onder matrassen en snoeppapiertjes in de sokken. De leiding veegde alles met liefde bij elkaar.
Na een ontbijtje met ei & spek en zelfgemaakte lunchpakketjes, was het tijd voor de laatste halte: Walibi!
🎢 Walibi: Een waardige afsluiter
In kleine groepjes – die steeds van samenstelling wisselden – maakten de SJC’ers het pretpark onveilig. Achtbanen? Geen probleem! Onze kids gingen overal in, met een lach én zonder vrees. De leiding werd soms ietsje bleker, maar hield zich dapper.
Rond 15:00 verzamelden we weer bij het reuzenrad. Hoewel… sommige kinderen kwamen iets te laat. Wat bleek? De waterbaan was vastgelopen en ze zaten er 20 minuten in vast! Gelukkig liep het goed af. Zelfs de verloren gewaande portemonnee bleek gewoon in de tas te zitten. Paniek om niets.
🚌 Terug naar huis
Op de terugweg in de bus viel het ene na het andere koppie in slaap – tegen het raam, tegen een maatje, of gewoon voorovergebogen. Moe, maar zó voldaan.
⸻
💛 Dank jullie wel!
Wat een fantastisch kamp was dit. Dankzij het enthousiasme van de kinderen, de flexibiliteit van de begeleiding, de fijne locatie, het goede eten en vooral de sfeer hebben we een weekend beleefd om nooit te vergeten.
Klonie, tot volgend jaar! 💪